Przyczyny raka śledziony. Przyczyny raka psów nie są w pełni znane. Guz śledziony może być genetyczny, ale może być również określony przez dietę psa w jego otoczeniu. Toksyczne środowisko może ułatwiać występowanie nowotworów u psa. Niezbędne są dodatkowe badania, aby znaleźć przyczyny raka śledziony, które mogłyby Koliko košta testiranje psa na rak? Prosječni troškovi liječenja raka kod pasa 6 Posjet specijalistu radi dijagnosticiranja raka kod pasa 1500 $ Kemoterapija za pse 200 $ - 5000 $ Terapija zračenjem psa 2000 $ - 6000 $ Prosječna cijena operacije katarakte kod psa 7 2700 $ - 4000 $ Koji su znakovi da pas umire od raka? Životinjski rak Flint […] U psów ze względu na lokalizację anatomiczną wyróżnia się cztery postaci chłoniaka: wieloogniskową, pokarmową, śródpiersiową i pozawęzłową (5). Najczęściej występującą postacią chłoniaka jest chłoniak wieloogniskowy stwierdzany u psów niemalże w 84% przypadków tego nowotworu (5). Większość psów z chłoniakiem Rodzinne przewlekłe zapalenie wątroby. Niektóre rasy psów są predysponowane do występowania przewlekłego zapalenia wątroby związanego z odkładaniem się miedzi. Choroba ta często dotyczy terierów – bedlington, sky lub west highland white. Ponadto występuje także u cocker spanieli amerykańskich i angielskich oraz u dalmatyńczyków. Najčešće se javlja u starijem životnom dobu. U početnom stadijumu bolesti, nema simptoma koji bi ukazali na bolest. Tumorski marker PSA (prostata-specifični antigen) je nezaobilazan pri postavljanju dijagnoze karcinoma prostate. Određivanjem koncentracije PSA, karcinom se može detektovati u najranijoj fazi. Rak endometrium lub prekursor macicy zajmuje jedno z pierwszych miejsc występowania nowotworów złośliwych. Ginekolodzy zauważają, że ten stan występuje u kobiet powyżej pięćdziesiątki, co oznacza, że główną przyczyną choroby można uznać taki proces w ciele za punkt kulminacyjny. vTM5. Moderatorzy: Robert A., Jarek Witam. Na kontrolnym badaniu krwi mojego psa fosfataza zasadowa wyszło aż 1315, mocznik nieznacznie podwyższony. Wczoraj robione miał usg i na nim widoczne były liczne guzy w wątrobie oraz jeden w śledzionie. Chciałam zapytać jakie są w takim przypadku rokowania. Podejrzewam, że operacja nie wchodzi w grę, ponieważ guzy objęły dwa narządy do tego piesek ma nadwagę, więc serce też jest obciążone. Narazie bierze Hepatile forte na wątrobę, aby poprawić jej stan. Za miesiąc jesteśmy umówieni na kolejne badanie krwi. Nie chcę pieska męczyć operacjami ani chemioterapią, ponieważ ma 14 lat ( weterynarz obliczył ze na ludzkie ma 96lat). Jestem z nim bardzo związana, chciałabym poprawić jego stan oraz przedłużyć życie, ale tak, aby nie przysparzać mu dodatkowych cierpień . Piesek ma apetyt, załatwia się, wciąż jest pełny wigoru i chęci do życia. Jedyne objawy to wzmożone pragnienie, czasem biegunki. Istnieją leki hamujące rozwój guzów? Można farmakologicznie poprawić stan zdrowia pieska? Gość 25 lipca 2013, 22:57 Nie umiem odpowiedzieć na Twoje pytania o leki, ale chora wątroba wymaga koniecznie diety! Czy można zrobić biopsje guza wątroby,śledziony ? nie znam się, ale jak dobrać leki jak nie wiadomo jaka nie ? Zastosuj diete ścisła,odchudż koniecznie, zrób kontrolne za miesiąc,bedziesz wiedziała ,czy sie pogarsza, czy to napewno guz?, a nie zwłóknienia? Gość 26 lipca 2013, 11:12 Dodam jeszcze ,kontrolne w innej lecznicy,nie wspominając o wcześniejszym,by nic nie sugerować lekarzowi i pytaj o wielkość guzów, rodzaj guza,postepowanie dalsze z psem, co sądzi o wykonaniu biopsji,śledzione można usunąć,a wątroba być może się zregeneruje. masz prawo pytać. Jarek Lekarz weterynarii Posty: 13061 Rejestracja: 29 września 2004, 14:43 Kontakt: 06 sierpnia 2013, 09:27 jeżeli ma tylko te dwa guzy i nie ma przerzutów i dobre wyniki można zawsze próbować wykonać zabieg aby ratować życie. Ale to rozmawiaj z lekarzem, który widzi psa. Spis treści:1. Co to jest rozszerzenie żołądka?2. Co oznacza skręt żołądka?3. Co jest najpierw – skręt czy rozszerzenie żołądka?4. Powikłania rozszerzenia i skrętu żołądka (gdv)5. Jak długo trwa skręt żołądka u psa?6. Przyczyny7. Predyspozycje do powstania gdv:8. Objawy kliniczne rozszerzenia i skrętu żołądka9. Postępowanie z psem z objawami gdv10. Stabilizacja pacjenta w gabinecie Płynoterapia, leki, Dekompresja Zabieg chirurgiczny, Opieka Profilaktyka11. Jak uchronić psa przed skrętem żołądka? Odpowiednia Częstotliwość i sposób podawania Częste Odpoczynek po Stosowanie misek spowalniających pobieranie Karmienie na Unikanie karmienia po Warto również pamiętać o:12. Podsumowanie Rozszerzenie żołądka to choroba, która bardzo szybko może doprowadzić do jego skrętu, czyli stanu określanego jako bezpośrednie zagrożenie życia. Jeśli więc jesteś opiekunem psa mającego duże rozmiary bądź psa rasy predysponowanej do zachorowania na tę chorobę, koniecznie przeczytaj artykuł, dowiedz się, jak reagować, gdy pojawią się pierwsze niepokojące objawy u psa, oraz jak postępować, by nie doszło do rozszerzenia żołądka lub co gorsza, do jego skrętu. Najbardziej podatne na GDV są: – bernardyny, – berneńskie psy pasterskie, – nowofundlandy, – czarne teriery rosyjskie, – leonbergery, – dobermany, – dogi niemieckie, – dogi argentyńskie, – bulmastify, – mastify, – owczarki niemieckie, – inni przedstawiciele molosów i psich olbrzymów. Predysponowane są również psy o wąskiej i głębokiej klatce piersiowej, takie jak: – setery irlandzkie, – charty, – wilczarze, – rodezjany. Co to jest rozszerzenie żołądka? Rozszerzenie żołądka, zwane również ostrym rozszerzeniem żołądka (ORŻ), to, najprościej mówiąc, jego bardzo mocne wypełnienie gazem oraz płynami, przez co znacznie zwiększa się jego rozmiar, a to powoduje ucisk na sąsiadujące z nim narządy wewnętrzne oraz przeponę. Wywołuje ono szereg kolejnych zmian patologicznych w obrębie narządów jamy brzusznej, co ma natychmiastowy wpływ na funkcjonowanie całego organizmu. W powiększonym żołądku znajduje się przede wszystkim powietrze, płyn, ale także inne gazy pochodzące z procesów fermentacji zalegającego w nim pokarmu. Płyn to przede wszystkim sok żołądkowy, pokarm oraz przesięk będący następstwem powstałego zastoju żylnego. Na skutek powiększania się rozmiarów żołądka dochodzi do rozciągnięcia jego głównego więzadła – więzadła żołądkowo-wątrobowego, przez co żołądek może ulec obróceniu. Co oznacza skręt żołądka? To obrócenie się żołądka zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Następuje to wzdłuż osi długiej żołądka, najczęściej o 180-270 stopni. Skręcony żołądek ustawia się odźwiernikiem w kierunku lewej ściany jamy brzusznej, dno żołądka kieruje się w stronę prawej ściany jamy brzusznej. W takim nienaturalnym skręceniu jakby zatyka się odpływ z żołądka i rozszerzenie tego narządu postępuje. Odwrócony żołądek ciągnie za sobą krezkę i więzadła żołądkowe, a taki stan może doprowadzić również do skrętu śledziony, a przede wszystkim do zacisku głównych naczyń krwionośnych – w konsekwencji może spowodować niedokrwienie narządów jamy brzusznej. Ucisk na żyłę główną doogonową powoduje zmniejszenie ukrwienia samego żołądka oraz znacząco zmienia pracę serca. Zmniejsza się bowiem pojemność minutowa serca, co w konsekwencji doprowadza do wstrząsu, który często kończy się zgonem pacjenta. Co jest najpierw – skręt czy rozszerzenie żołądka? Tutaj literatura naukowa nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Są dowody na to, że pierwsze jest skręcenie żołądka, a dopiero wówczas dochodzi do jego rozszerzenia. W praktyce najczęściej spotykamy jednak ostre rozszerzenie żołądka, na skutek którego dochodzi do jego obrócenia. Do samego rozszerzenia żołądka może dojść w wyniku gromadzenia się gazów powstałych w procesie bakteryjnej fermentacji, szczególnie gdy z jakiegoś powodu doszło do zacisku dolnego zwieracza przełyku i/lub odźwiernika, przez co pasaż treści pokarmowych (dalej do jelit) nie jest możliwy. Bywa, że powodem takiego stanu jest ciało obce, rozrost ściany żołądka (w tym nowotworowy), zmiany chorobowe w obrębie dolnego zwieracza przełyku czy odźwiernika bądź inne patologiczne zaburzenia w obrębie jamy brzusznej. U niektórych psów rozszerzenie żołądka powstaje na skutek aerofagii, czyli nadmiernego połykania powietrza, np. przy jednoczesnych zaburzeniach z układu oddechowego czy kardiologicznego. Są także psy, których budowa anatomiczna predysponuje do skręcenia żołądka, czyli te osobniki, które mają długie więzadło żołądkowo-wątrobowe. Innymi słowy – te o długiej i wąskiej klatce piersiowej. I są też takie rasy, które mają większe predyspozycje do rozszerzenia żołądka. W praktyce nie ma to większego znaczenia, co jest pierwsze. Jeden i drugi stan zagraża życiu i oba są ze sobą ściśle powiązane. Mając psa z ostrym rozszerzeniem żołądka, wiemy, że w każdej sekundzie może dojść do skrętu i odwrotnie. Jedno jest pewne – należy wdrożyć jak najszybciej odpowiednie leczenie, w tym intensywną terapię, a nawet poddać psa ratującej życie operacji chirurgicznej. Powikłania rozszerzenia i skrętu żołądka (GDV) Skręt śledziony nie zawsze występuje przy skręcie żołądka, ale dość często jest jego następstwem. Pamiętajmy, że taka sytuacja może także rozwinąć się u psa, niezależnie od rozszerzenia czy skrętu żołądka. Niemniej w zależności od tego, jak bardzo obrócony jest żołądek, może dojść do pociągnięcia więzadeł i naczyń, a następnie do pociągnięcia i obróceniaśledziony. Prawie zawsze przy GDV dochodzi do jej obrzęku wskutek ucisku na śledziony. Może doprowadzić to także do zakrzepicy tętnicy śledzionowej, co powoduje jej martwicę. W takiej sytuacji śledzionę należy usunąć chirurgicznie. Ucisk na żyłę wrotną oraz główną doogonową powoduje spadek ciśnienia, na skutek którego rozwija się wstrząs hipowolemiczny. Powstaje niedokrwienie, a zatem i niedotlenienie narządów w jamie brzusznej, w tym przede wszystkim żołądka, jak i bardzo wrażliwej trzustki i nerek. Serce zaczyna pracować niemiarowo, powstaje arytmia, a następnie rzadkoskurcz. Wszystko to dzieje się w wyniku spadku ciśnienia, zmniejszenia pojemności minutowej serca skutkującego niedotlenieniem mięśnia sercowego. Uciśnięta przepona jest mniej elastyczna, powiększony żołądek spycha płuca dogłowowo, co powoduje zaburzenia oddychania u psa i potęguje niedotlenienie. W wyniku niedotlenienia i braku prawidłowej perfuzji tkanek ściany żołądka jej część może ulec martwicy. Najczęściej pojawia się ona wzdłuż krzywizny większej żołądka. Problem ten dotyka aż 20% psów ze skrętem żołądka. Jest to prognostycznie bardzo niekorzystne dla psa, dlatego zawsze staramy się tego uniknąć. W tym przypadku bardzo istotna jest szybka interwencja lekarska. Im dłużej trwa rozszerzenie i skręt, tym większe jest ryzyko powstania martwicy. Martwica może szybko doprowadzić do objawów wstrząsu septycznego, co wiąże się z dużo gorszym rokowaniem dla pacjenta. Gdy stwierdza się martwicę ściany żołądka w trakcie zabiegu chirurgicznego (nie ma innej możliwości jej potwierdzenia), konieczne jest usunięcie fragmentu ściany żołądka, a następnie prawidłowe jego zszycie, by ten mógł nadal spełniać swoją funkcję. Nie jest to proste zadanie i dobrze, by chirurg specjalizował się w tego typu zabiegach. Również po zabiegu pacjent po resekcji ściany żołądka wymaga dłuższej hospitalizacji, odpowiedniego karmienia, w tym pozajelitowego w początkowym okresie. W trakcie skrętu krezka oraz liczne drobne naczynia żołądkowe zostają przerwane. Wskutek tego dochodzi do krwawienia w obrębie jamy brzusznej, co może być widoczne na zdjęciu RTG w postaci wolnego płynu. Jeśli krwawienie nie jest zbyt duże, nie ma powodu do niepokoju – po zabiegu wszystko powinno wrócić do normy. Przy rozszerzeniu żołądka może także dojść do jego perforacji, czyli przerwania/pęknięcia ściany żołądka, szczególnie gdy jej fragment zo stał objęty martwicą. Martwy fragment ściany jest zdecydowanie słabszy, a , jakie w żołądku, oraz siły, jakie działają na obrócony narząd, mogą spowodować przerwanie ciągłości jego ściany. Jest to stan bezpośrednio zagrażający życiu pacjenta. Najtrudniejszym powikłaniem jest niedotlenienie narządów wewnętrznych, w tym wątroby, trzustki czy nerek – wtedy niemożliwe jest przywrócenie prawidłowej funkcji wymienionych narządów, nawet po ustabilizowaniu skrętu żołądka. Jak wspomniałam, spadek ciśnienia krwi, niedotlenienie, powstająca martwica żołądka mogą w każdej chwili doprowadzić do wstrząsu hipowolemicznego, zapalenia otrzewnej, sepsy, a następnie do zespołu rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC) i śmierci psa. Jak długo trwa skręt żołądka u psa? To pytanie zadaje nam większość opiekunów, martwiąc się, czy zdąży na czas dojechać i pomóc psu. Nie ma co się dziwić, gdyż każda minuta, godzina ma tutaj znaczenie. Jednak nie ma jednoznacznej odpowiedzi, granicy, dzięki której będziemy mogli ocenić stan pacjenta czy przewidzieć rokowanie. Prawda jest jednak taka, że choroba postępuje bardzo szybko od momentu pojawienia się pierwszych objawów. Literatura podaje, że pies, u którego ostre rozszerzenie i skręt żołądka trwają powyżej 5 h, ma już bardzo złe rokowanie. Pies w takim stanie może przeżyć kilka godzin, ale czy przeżyje procedury stabilizacji i zabieg – nie wiadomo. Jest to cecha bardzo indywidualna i zależy od wielu czynników, w tym od wieku, kondycji psa, ale przede wszystkim od zmian, do jakich doszło w obrębie jamy brzusznej i żołądka. Przyczyny Niestety, nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, co tak naprawdę wywołuje ostre rozszerzenie i skręt żołądka. Wiemy jednak, że wpływ na tę chorobę ma wiele czynników. Po pierwsze, predyspozycje rasowe – najbardziej narażone są rasy psów odznaczających się długą i głęboką klatką piersiową, z racji wydłużonego więzadła żołądkowego mają większe predyspozycje do skrętu żołądka. Po drugie, psy ras dużych i olbrzymich ze względu na swoje rozmiary są podatne na to schorzenie. Po trzecie, duże znaczenie odgrywa tu genetyka. Po czwarte, ilość połykanego powietrza – im więcej pies połyka go podczas karmienia czy oddychania, tym większa możliwość wystąpienia rozszerzenia żołądka. Wysiłek fizyczny to kolejny z czynników, który wpływa na wystąpienie tej jednostki chorobowej. Dlatego zawsze pies po posiłku powinien przez kilka godzin wypoczywać, a nie iść na spacer czy szaleć podczas zabawy. Ponadto przyczyną rozszerzenia żołądka może być też stres. Na chorobę nie ma wpływu płeć ani wiek. Faktem jest, że częściej choroba występuje u psów w wieku średnim i starszym, jednak bywają psy niespełna roczne z rozszerzonym żołądkiem. Podobnie nie zapominajmy, że u psów małych ras, a nawet wśród kotów zdarzają się przypadki z ostrym rozszerzeniem i skrętem żołądka. Predyspozycje do powstania GDV: – psy ras dużych i olbrzymich Duże psiaki (najczęściej te powyżej 40 kg) są bardziej zagrożone wystąpieniem rozszerzenia i skrętu żołądka. Należą tutaj przede wszystkim bernardyny, berneńskie psy pasterskie, nowofundlandy, czarne teriery rosyjskie, leonbergery, dobermany, dogi niemieckie, dogi argentyńskie, bulmastify, mastify i inni przedstawiciele molosów i psich olbrzymów. – psy o wąskiej i głębokiej klatce piersiowej Są to setery irlandzkie, charty, wilczarze, rodezjany. – psy ze skłonnościami genetycznymi Jeśli na rozszerzenie i/lub skręt żołądka cierpiał któryś z rodziców bądź dziadków, niestety wysoce prawdopodobne jest, że przypadłość może dotknąć Twojego psa. Podobnie jeśli wśród rodzeństwa zdiagnozowana została taka przypadłość, należy być ostrożnym. – psy w starszym wieku Zwracaj szczególną uwagę na sposób karmienia i pojenia swojego psiaka, jeżeli ukończył on 8. rok życia. – psy skrajnie niedożywione (z tzw. silną kacheksją) i psy z niedowagą Czworonogi, u których brakuje odpowiedniej ilości tłuszczu krezkowego (czyli tłuszczu fizjologicznie otaczającego jelita i żołądek), są bardziej zagrożone GDV. – psy nerwowe i strachliwe Czynniki predysponujące do skrętu żołądka to także stres i impulsywny temperament psa. Często czworonogi jedzą łapczywie i łykają powietrze podczas posiłku, co znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia dolegliwości żołądkowych. – psy karmione w nieprawidłowy sposób Na GDV ma wpływ również źle dostosowana dieta, w tym karmienie odpadkami, kośćmi, szybko fermentującymi posiłkami. Także psy karmione nieregularnie bądź też karmione tylko raz dziennie dużą porcją posiłku są bardziej zagrożone. – psy jedzące za szybko i łapczywie, łykające powietrze w trakcie spożywania posiłku czy picia wody. Objawy kliniczne rozszerzenia i skrętu żołądka Pies z ostrym rozszerzeniem i skrętem żołądka: – jest niespokojny, na początku rozszerzenia pies jest w stanie stać i chodzić, ale w sytuacji skrajnej będzie leżał na boku, – dyszy, sapie, – dość charakterystycznym objawem są bezproduktywne wymioty lub ulewania, – ślini się, – ma mdłości, – odmawia jakiegokolwiek posiłku czy napicia się wody, – jego błony śluzowe i język najczęściej są blade, – tętno na tętnicach udowych jest osłabione, ale wyczuwalne, – wzrasta jego akcja serca i liczba oddechów na minutę, – pies wykazuje ostry ból w jamie brzusznej, – jama brzuszna jest twarda i napięta, – występuje u niego powiększenie obrysu jamy brzusznej – często można spotkać opis mówiący, że widoczne jest wyraźne zwiększenie obrysu jamy brzusznej na wysokości żołądka, czyli tuż za linią żeber – nie jest to jednak regułą, zdarza się bowiem, że obrys jamy brzusznej bywa tylko minimalnie powiększony, – objawy rozszerzenia żołądka szybko postępują, z minuty na minutę pies staje się coraz bardziej słaby, a akcja serca i oddechy przyspieszają. Na podstawie samych objawów nie da się postawić diagnozy, czy pies ma jedynie rozszerzenie żołądka czy także jego skręcenie. Odpowiedź na to pytanie znajdziemy po badaniu klinicznym oraz badaniu RTG jamy brzusznej. Myślę, że ważne jest uświadomienie opiekunom, że objawy nie są wprost proporcjonalne do zaawansowania i postępu choroby. Bywa, że jeden pies z rozszerzeniem żołądka może leżeć półprzytomny, a drugi ze skrętem wejść o własnych siłach do gabinetu, jak gdyby nigdy nic. Jak wspomniałam, nasilenie objawów nie zawsze idzie w parze z zaawansowaniem procesów chorobowych. Jednak najistotniejsze w takiej sytuacji jest szybkie postawienie diagnozy i ustabilizowanie pacjenta, by zapobiec wstrząsowi, jaki może wystąpić w toku postępu choroby. Pies we wstrząsie, w końcowym stadium GDV: – leży i dyszy, nie ma siły chodzić, – jest półprzytomny, – może mieć znacznie powiększony obrys jamy brzusznej, – jest odwodniony, – jego błony śluzowe są blade, a nawet porcelanowe, – tętno na tętnicach udowych jest ledwo wyczuwalne/niewyczuwalne, – kończyny miedniczne są zimne, – na błonach śluzowych i skórze pojawiają się wynaczynienia i nastrzykania, czyli objawy DIC (zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego), – może pojawić się gorączka, a następnie spadek temperatury poniżej normy (hipotermia), – pojawia się nagły spadek ciśnienia krwi oraz arytmia serca. Jeśli masz psa rasy narażonej na ostre rozszerzenie żołądka i dostrzegasz u niego niepokojące objawy – jak najszybciej udaj się z pupilem do kliniki weterynaryjnej! Postępowanie z psem z objawami GDV Niestety, nie ma magicznej tabletki czy procedury, jaką można wykonać w domu, by przyhamować rozwój choroby. Przede wszystkim nie zaleca się na własną rękę odbarczania żołądka. Zalecenie jest jedno – czym prędzej udać się do gabinetu weterynaryjnego. Nie podawać żadnych leków doustnie, nie poić psa na siłę. Delikatnie przenieść go do auta i jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii w celu ustalenia postępowania. Nie powinno to budzić zdziwienia, jeżeli lekarz odeśle pacjenta do większej czy bardziej wyspecjalizowanej placówki, gdzie pomoc zostanie mu szybciej udzielona i będzie mógł zostać poddany dłuższej hospitalizacji. Pacjent taki wymaga postępowania wielokierunkowego, najczęściej przy udziale całego zespołu lekarzy i techników weterynarii. Stabilizacja pacjenta w gabinecie weterynaryjnym Badania Lekarz po zbadaniu klinicznym psa od razu powinien wykonać zdjęcie RTG, aby potwierdzić bądź wykluczyć ostre rozszerzenie/skręt żołądka. Jeżeli pies jest we wstrząsie, najpierw powinien zostać ustabilizowany, a dopiero później poddany badaniom RTG. Rozszerzenie żołądka na zdjęciu rentgenowskim wykonanym u pacjenta w pozycji prawobocznej widoczne będzie jako jeden wielki zgazowany, okrągły żołądek oraz częściowo przepełnione powietrzem jelita. Mówiąc najogólniej, wygląda to jak jedna wielka bańka czy też balon na środku jamy brzusznej. Skręcony żołądek widoczny jest jako podwójny balon czy też podwójna bańka, dokładnie mówiąc, żołądek przedzielony jest charakterystycznym pasmem tkanki miękkiej. Wynika to z obrotu, jaki wykonał – tkanki oddzielają odźwiernik od dna żołądka. Obraz ten nazywany jest często ramieniem Popeye’a. Badania krwi – morfologia, badanie biochemiczne, na tym etapie nie mają większego znaczenia ani nie przynoszą żadnych charakterystycznych czy wartościowych w diagnostyce GDV informacji. Są one jednak niezwykle ważne z punktu widzenia monitoringu czynności pozostałych narządów w jamie brzusznej. Jedynie badanie stężenia mleczanów w surowicy krwi jest wprost proporcjonalne do rozwoju martwicy żołądka, a zatem pozwala na ustalenie zaawansowania choroby oraz rokowania dla pacjenta. Badanie to jednak nie jest zazwyczaj dostępne od ręki w większości placówek weterynaryjnych w Polsce. Płynoterapia, leki, stabilizacja Pacjent przede wszystkim powinien zostać podłączony do kroplówki w celu podania mu płynów w szybkim wlewie dożylnym. Jest to niezwykle ważne, by przywrócić odpowiednie ciśnienie krwi oraz wyrównać poziomy elektrolitów i zapobiec kwasicy. Następnie istotne jest, by podać psu leki przeciwbólowe, najczęściej wybiera się tutaj opioidy. W zależności od stanu, w jakim pupil się znajduje, konieczna może być także tlenoterapia oraz podanie leków przeciwwstrząsowych (adrenalina). Dekompresja żołądka – czyli jego odgazowanie. Jest to niezwykle ważne. Najczęściej w praktyce wygląda to tak, że zespół lekarzy dzieli się, jedni zajmują się stabilizacją wstrząsu hipowolemicznego (czyli podłączają odpowiednie płyny we wlewie dożylnym), a drudzy starają się odbarczyć uciskający na narządy i naczynia żołądek. Sondowanie to podstawowa czynność, jaką należy wykonać, by odbarczyć żołądek. Wprowadzenie zgłębnika (czyli rurki) ustno-żołądkowego nie jest prostym zadaniem, gdyż istnieje ryzyko przebicia ściany żołądka, dlatego wymaga ono doświadczenia i precyzji. Jeśli uda się zasondować pacjenta, wykonuje się płukanie żołądka. Niestety w praktyce bywa, że często nie udaje się dotrzeć sondą do żołądka. W takim przypadku wykonuje się przezskórną gastrocentezę (czyli trokaruje żołądek). Oznacza to po prostu przebicie odpowiednio dobraną igłą powłoki ciała i ściany żołądka, aby wypuścić z niego gazy. Należy jednak uważać, by nie nakłuć innych narządów, np. śledziony. Zabieg chirurgiczny, gastropeksja Pacjent ze skrętem żołądka, tuż po stabilizacji i próbie dekompresji, powinien jak najszybciej trafić na stół operacyjny. Pies poddawany jest znieczuleniu całkowitemu. Zabieg chirurgiczny ma na celu: – odwrócenie żołądka, by znalazł się w prawidłowej pozycji (odkręcenie), – usunięcie nadmiaru gazu i treści pokarmowej z żołądka (jeśli nadal się znajduje), – ocenę stanu ściany żołądka, czy nie doszło do perforacji lub martwicy, jeśli tak, to jej usunięcie (gastrektomia), – sprawdzenie obecności ciała obcego w obrębie żołądka (może być powodem rozszerzenia i skrętu) i usunięcie go, – ocenę śledziony – jeśli jest skręcona, należy ją odkręcić (zazwyczaj dzieje się to samoistnie wraz z odkręceniem żołądka) – oraz ocenę, czy doszło do jej martwicy, jeśli tak, należy ją usunąć (splenektomia), – ocenę żywotności narządów wewnętrznych, – ocenę dużych naczyń krwionośnych znajdujących się w jamie brzusznej, – ocenę stopnia krwawienia do jamy brzusznej, – kolejnym krokiem jest gastropeksja – czyli przyszycie fragmentu ściany żołądka do ściany jamy brzusznej, aby zapobiec kolejnym skrętom. Wykonuje się to rutynowo, by zabezpieczyć psa przed kolejnym skrętem żołądka. Są dwa rodzaje gastropeksji – z użyciem pętli paskowej bądź z nacięciem. Rodzaj metody zależy od doświadczenia i decyzji chirurga. Opieka pooperacyjna Po operacji pacjent wymaga stałego monitoringu, płynoterapii, podania silnych leków przeciwbólowych i antybiotyków o szerokim spektrum. Z powodu zapalenia ściany żołądka lub jego owrzodzenia konieczne mogą być leki przeciwwymiotne oraz leki osłonowe czy leki hamujące wydzielanie kwasu żołądkowego (leki z grupy IPP). Jeśli została usunięta śledziona, krwawienie do jamy brzusznej było duże, pacjent może wymagać transfuzji krwi. Ponadto jeśli został usunięty fragment ściany żołądka, konieczne jest odpowiednie wprowadzanie posiłków, w tym początkowo stosowanie diety płynnej. W niektórych przypadkach psy wykazują zaburzenia akcji serca nawet do 3 dób po zabiegu, wymagają zatem kontrolnego EKG oraz odpowiedniego leczenia. Pies po rozszerzeniu i skręcie żołądka wymaga przynajmniej kilkudniowej kontroli i obserwacji lekarskiej. Rokowanie Rokowanie dla psów z rozszerzeniem i skrętem żołądka jest ostrożne. Zależy przede wszystkim od stadium zaawansowania choroby, kondycji psa oraz od tego, kiedy została udzielona mu pomoc. Rokowanie określa się jako złe dla psów w stanie wstrząsu, z rozwiniętym zespołem DIC lub martwicą żołądka. W literaturze znajdziemy bardzo zróżnicowane statystyki, w zależności od tego, z jakiego okresu pochodzą badania. Śmiertelność wynosi od 33 do 43%. Psy z martwicą żołądka wykazują śmiertelność na poziomie 42%, podczas gdy bez martwicy żołądka śmiertelność waha się od 2 do 14%. Rokowanie dość szybko przyjętego psa można przewidywać na podstawie badania stężenia mleczanu w surowicy krwi (wyższy poziom, większe ryzyko martwicy żołądka, gorsze rokowanie, wymagane bardziej agresywne leczenie). Jak wspomniałam, badanie to nie jest rutynowo wykonywane od ręki w większości placówek weterynaryjnych w Polsce. Aktualnie współczynnik przeżycia ogólnie szacuje się na 73-90%. Jest to zadowalający wynik, gdyż statystyki te znacząco poprawiły się na przestrzeni ostatnich dekad. Wynika to zarówno z większej świadomości, jak i edukacji właścicieli psów ras podatnych na chorobę oraz z coraz to bardziej profesjonalnej pomocy, jaką uzyskują zwierzęta w gabinetach weterynaryjnych. Profilaktyka Niestety, nie ma jednej metody, która będzie w 100% zabezpieczała psa przed GDV. Istnieje jednak możliwość wykonania profilaktycznie zabiegu gastropeksji. Wykonuje się go u młodych osobników, tuż po osiągnięciu docelowej masy ciała. Jeszcze raz przypomnę: jest to zabieg chirurgiczny polegający na przyszyciu fragmentu ściany żołądka do ściany jamy brzusznej, by uniemożliwić jego obrócenie się. Zabieg ten zazwyczaj wykonuje się przy okazji kastracji psa lub suki na prośbę opiekuna. Wymaga on otwarcia jamy brzusznej, a więc większego nacięcia jamy brzusznej oraz przedłużenia znieczulenia. Istnieje też możliwość wykonania gastropeksji w sposób mniej inwazyjny –laparoskopowo. Badania pokazują, że gastropeksja wykonana profilaktycznie u psów z predyspozycjami, zmniejsza 29-krotnie śmiertelność. Zapobiega ona skrętowi żołądka (prawie w 100%), jednak nie zapobiega jego rozszerzeniu. Nie wykazano, by zabieg ten wpływał niekorzystnie na pracę przewodu pokarmowego. JAK UCHRONIĆ PSA PRZED SKRĘTEM ŻOŁĄDKA? Ryzyko wystąpienia skrętu żołądka u psów z predyspozycjami waha się od 4 do 37%. Istnieje kilka prostych wskazówek, których stosowanie na co dzień pomoże Ci uchronić psa przed skrętem żołądka. Odpowiednia dieta Staraj się podawać pupilowi prawidłowo zbilansowany, lekkostrawny pokarm – pamiętając o tym, że wysokotłuszczowy dłużej się trawi, co sprzyja fermentacji. Zdecydowanie unikaj pożywienia nieodpowiedniego dla psów, łatwo ulegającego fermentacji i wywołującego wzdęcia. Aby uniknąć skrętu żołądka u psa, powinno się mu podawać dobrej jakości karmę, prawidłowo zbilansowaną i dopasowaną do jego trybu życia. Częstotliwość i sposób podawania posiłków Najistotniejsze pod względem dietetycznym jest to, że pies nie powinien być karmiony raz dziennie. Jeśli karmisz go dużą porcją pokarmu raz na dobę – koniecznie zmień ten schemat! Podawaj mu jedzenie minimum dwa razy dziennie, mniej więcej co 12 godzin – rano oraz późnym popołudniem. W zależności od indywidualnych uwarunkowań większa liczba posiłków w mniejszych porcjach może okazać się bardziej odpowiednia dla Twojego psa. Warto również skonsultować się z lekarzem weterynarii, a najlepiej dietetykiem, który pomoże Ci ustalić właściwy schemat żywienia. Częste pojenie Zadbaj o to, by Twój psiak zawsze miał dostęp do świeżej wody. Łapczywe picie dużej ilości płynu na raz nie jest wskazane (szczególnie, gdy woda jest bardzo zimna). Dotyczy to w zasadzie wszystkich psów, ale tych mających predyspozycje do skrętu żołądka – w dużo większym stopniu. Odpoczynek po jedzeniu Warto już od małego uczyć pupila dobrych nawyków, takich jak odpoczywanie po posiłku. Nie planuj wówczas spaceru czy wspólnej zabawy, pozwól psu się wyciszyć. Zaleca się spoczynek po posiłku trwający minimum 1 h, a najlepiej 2 h (w tym czasie żołądek opróżnia się z treści pokarmowej). Stosowanie misek spowalniających pobieranie pokarmu Jeśli Twój pies pochłania swój posiłek w ekspresowym tempie, zainwestuj w specjalne miski spowalniające jedzenie (miski typu labirynt lub ślimak). Zbyt łapczywe jedzenie sprzyja połykaniu dużej ilości powietrza, a co za tym idzie – fermentacji w żołądku. Karmienie na wysokości Wiele osób twierdzi, że spożywanie pokarmu w pozycji, w której pies nachyla się nad miską, nie jest do końca korzystne dla trawienia. Aby więc pies nie musiał się schylać, niektórzy stosują specjalne stojaczki lub podwyższenia na miski. Jednak część naukowców jest przeciwna tej metodzie i uważa, że karmienie na ziemi jest dużo lepsze dla psa, a podawanie jedzenia na wysokości wręcz sprzyja skrętowi. Wiele zależy od rasy i cech osobniczych, należy więc przede wszystkim obserwować swojego pupila. Najważniejsze jednak, by jadł na stojąco – nigdy w pozycji leżącej. Unikanie karmienia po wysiłku Nie należy podawać psu jedzenia podczas treningu ani intensywnego spaceru. Karm go dopiero, gdy się uspokoi, a jego oddech i bicie serca wrócą do normy. Odczekaj minimum 30 min, zanim go nakarmisz. WARTO RÓWNIEŻ PAMIĘTAĆ O: – ograniczaniu stresu Nie karm psiaka w okolicznościach, które mogą być dla niego stresujące, takich jak wizyta gości czy spotkanie z innymi czworonogami. Także pobyt w hotelu czy innym nieznanym miejscu może wywołać u psa zdenerwowanie. Jeśli pozostawiasz go pod opieką innych osób, poproś, aby zwróciły na to szczególną uwagę. – unikaniu turlania, przewracania przez grzbiet Najedzony pies nie powinien wykonywać ruchów na plecach, czyli przyjmować pozycji brzuchem do góry. Również my, podczas głaskania, powinniśmy uważać. Jeśli chcemy przewrócić psa z boku na bok, zróbmy to tak, aby łapy znajdowały się pod jego brzuchem. Nie obracajmy psa przez grzbiet – wtedy powodujemy ruch żołądka i krezki (czyli narządu stabilizującego narządy w jamie brzusznej), przez co może dojść do skrętu. – unikaniu podróży tuż po jedzeniu Nigdy nie podawaj pieskowi jedzenia tuż przed wyjazdem, w trasie ani od razu po dotarciu do celu podróży! Podsumowanie Rozszerzenie i skręt żołądka to realne zagrożenie dla większości ras psów dużych i olbrzymich. Edukacja właścicieli, wyczulenie ich na charakterystyczne objawy są niezwykle ważne. Jak niejednokrotnie w tekście wspomniałam, im szybciej udzielona psu pomoc, tym dużo lepsze rokowanie. lek. weterynarii Małgorzata Glema Toczeń jest chorobą autoimmunologiczną, co oznacza, że ​​układ odpornościowy organizmu postrzega własne komórki jako niebezpieczne i atakuje je przeciwciałami, w ten sposób je niszcząc. Choroby autoimmunologiczne zwane są również autoagresją. Istnieją dwie formy tocznia, które mogą dotknąć naszych psich przyjaciół: Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) i toczeń rumieniowaty krążkowy (DLE). Chociaż SLE jest znacznie poważniejszą postacią choroby (bardziej niszczycielska, z gorszymi objawami, które mogą mieć konsekwencje zagrażające życiu), ważne jest, aby być świadomym obu i na co zwracać uwagę, jeśli chodzi o objawy. DLE nie jest tak niebezpieczny, ale należy go opanować, aby uniknąć poważnych komplikacji. Toczeń rumieniowaty jest rzadką chorobą autoimmunologiczną, która występuje zarówno u ludzi, jak i u z toczniem mają we krwi przeciwciała skierowane przeciwko ich własnym komórkom. Toczeń powoduje rozległe uszkodzenia skóry, serca, płuc, nerek, stawów, układu nerwowego i krwi. Zwykle dotyczy to wielu narządów w przypadku tocznia układowego, a w przypadku tocznia krążkowego ogranicza się to zazwyczaj do konkretnego obszaru. Toczeń powoduje tak szeroką gamę objawów, że można go pomylić z wieloma różnymi tocznia mogą być ostre (nagłe i krótkotrwałe) lub przewlekłe (długotrwałe i nawracające) i często pojawiają się z u psów może być trudny do zdiagnozowania i leczenia, jednak zrozumienie objawów, procesu diagnostycznego i dostępnych opcji leczenia może pomóc w radzeniu sobie ze stanem psa. Oznaki tocznia u psów:Objawy tocznia u psów będą się różnić w zależności od dotkniętych narządów lub układów tkankowych. Objawy mogą być ostre, przewlekłe lub mogą wystąpić obie grupy objawów i mogą one mieć różne nasilenie w zależności od objawy tocznia u psów często obejmują oznaki ogólnie złego samopoczucia, takie jak brak energii, utrata apetytu, utrata masy ciała i kulawizna. U około jednej trzeciej dotkniętych chorobą psów wystąpią objawy dermatologiczne, takie jak wypadanie włosów, owrzodzenie, szorstka skóra, pękające pęcherze, pojawiające się strupy, a zaraz po nich blizny; w przybliżeniu połowa wszystkich psów z toczniem doświadcza zapalenia z poważniejszych objawów tocznia obejmują problemy z nerkami i anemię, z których oba mogą być zajęcia nerek obejmują zwiększone pragnienie i oddawanie moczu, nudności i wymioty, utratę apetytu i zanik 30% psów z toczniem pada ofiarą anemii zwanej niedokrwistością hemolityczną zależną od układu odpornościowego (IMHA). Jeśli u Twojego psa zdiagnozowano już toczeń, musisz być czujny i dobrze go niedokrwistości to: osłabienie, blade dziąsła, szybkie męczenie się w trakcie wysiłku, przyspieszony oddech i niekiedy samoistnie pojawiające się siniaki, choć te są trudne do zaobserwowania na obficie owłosionej skórze. Problemem może być również małopłytkowość (niska liczba płytek krwi).Dodatkowe objawy tocznia u psów obejmują niską liczbę białych krwinek, owrzodzenia jamy ustnej, dezorientację, obrzęk węzłów chłonnych, białkomocz i zajęcie innych narządów, takich jak śledziona lub tarczyca, które mogą powodować objawy specyficzne dla powoduje powstanie tocznia?U psów toczeń rozwija się, gdy ich ciała tworzą przeciwciała skierowane przeciwko ich własnym komórkom. Niestety dokładna przyczyna choroby nie została jeszcze poznana, jak przy większości chorób z rodziny i DLE może być dziedziczny, ale istnieje też możliwość, że jest to następstwo po infekcjach lub związane z niektórymi rasy są statystycznie bardziej podatne na rozwój tocznia niż inne: owczarki niemieckie, beagle, pudle, collie i owczarki szetlandzkie są szczególnie podatne na tę chorobę. Ponadto wydaje się, że częściej chorują psy młode i w średnim toczeń może wpływać na każdą rasę psów w każdym wieku. Diagnozowanie tocznia u psówDiagnozowanie tocznia u psów jest skomplikowanym i często frustrującym procesem. Nie ma jednego testu, który może ostatecznie zdiagnozować chorobę. Zamiast tego weterynarze muszą wykluczyć inne potencjalne przyczyny objawów u psa, jednocześnie szukając markerów chorób autoimmunologicznych. Często psy mają wtórne schorzenia, takie jak choroba skóry, kulawizna, anemia lub uszkodzenie nerek, z których wszystkie mogą mieć wiele różnych przyczyn. Wiek, rasa i historia zdrowia psa mogą również początkowo spowodować, że weterynarz podejrzewa inne większości przypadków tocznia wymagana jest pełna to rutynowe badania krwi i moczu, które mogą wykazać nieprawidłowości, takie jak mała liczba płytek krwi, niedokrwistość, zaburzenia czynności nerek i podwyższony poziom białka we krwi i moczu. Często zaleca się wykonanie RTG jamy brzusznej i stawów, a badanie USG nerek może umożliwić lekarzom weterynarii jeszcze dokładniejszą ocenę ich stanu. W zależności od wyników wstępnych testów mogą być wymagane dodatkowe badania moczu, a także testy diagnostyczne w kierunku chorób o podobnych objawach. Dopiero w momencie wykluczenia wszystkich innych chorób można postawić diagnozę, iż jest to wygląda leczenie tocznia? Po pierwsze, Twój weterynarz zajmie się wszelkimi poważnymi lub zagrażającymi życiu objawami, takimi jak uszkodzenie nerek czy anemia. Może to obejmować hospitalizację i opiekę podtrzymującą w przypadku niewydolności nerek lub transfuzję krwi w przypadku ustąpieniu tych objawów lekarz weterynarii najprawdopodobniej zaleci kurację mającą na celu zmniejszenie autoimmunologicznej i zapalnej aktywności powodującej objawy u psa. Może przepisać leki przeciwzapalne i immunosupresyjne, takie jak kortykosteroidy (np. Prednizon), a czasami dodatkowe leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna, azatiopryna i cyklofosfamid. W celu złagodzenia innych objawów mogą być wymagane dodatkowe leki lub zmiany stylu życia, diety i rehabilitacja w przypadku zapalenia większości przypadków Twój weterynarz zacznie leczenie psa od wysokiej dawki kortykosteroidów. Po opanowaniu choroby dawkę można zmniejszyć pod kontrolą lekarza weterynarii, ale może być konieczne podawanie zwierzęciu leków do końca życia w zależności od jego stanu, który trzeba bacznie obserwować. Sterydy nie są obojętne dla organizmu zwierzęcia, dlatego może zaistnieć również konieczność podawanie psu leków osłonowych na żołądek oraz wspomagających wątrobę i pracę nerek. Dodatkowo nawet jeśli z naszych obserwacji wynika, że choroba jest już opanowana, absolutnie nie wolno samodzielnie zaprzestać podawania leków, można to zrobić jedynie po konsultacji z weterynarzem i jeśli zależy nam na zdrowiu pupila, trzeba stosować się do zaleceń też przyjrzeć się diecie pupila - psom cierpiącym na toczeń nie zaleca się spożywania pokarmów zawierających ziarna zbóż, dodatkowo warto podawać zwierzęciu preparaty bogate w witaminę E oraz kwasy tłuszczowe Omega 3 i 6. Czy jest lekarstwo na toczeń?Nie ma lekarstwa na toczeń, jest to choroba nieuleczalna, natomiast dzięki lekom można ją wyciszyć do tego stopnia, że pies będzie całkiem normalnie toczeń jest zaraźliwy dla ludzi lub innych zwierząt?Toczeń nie jest zaraźliwy dla ludzi ani innych zwierząt jest szczepionka na toczeń?Nie ma szczepionki na jest koszt leczenia tocznia?Toczeń może być kosztowny w diagnozowaniu i leczeniu. Testy diagnostyczne, leki, inne metody leczenia, suplementy i kontrolne wizyty u weterynarza się sumują. Ponieważ jest to choroba trwająca całe życie, z możliwością komplikacji w przyszłości, koszty leczenia mogą okazać się wysokie. Natomiast każdy odpowiedzialny opiekun psa zadaje sobie sprawę, że zwierzę to żywy organizm, który czuje ból, strach, radość tak samo jak i ludzie, że może zachorować (nie koniecznie na toczeń) i musi być przygotowany finansowo na pokrycie ewentualnych kosztów są rokowania dla psa dotkniętego toczniem?Rokowanie dla psa zależy od kilku czynników, między innymi od nasilenia objawów oraz od tego, jak dobrze pies reaguje na leki. We wszystkich przypadkach toczeń wymaga leczenia przez całe życie. Pociąga to za sobą regularne wizyty weterynaryjne, leki i dokładną obserwację ewentualnych objawów zaostrzeń tocznia i niebezpiecznych powikłań, takich jak uszkodzenie nerek i niedokrwistość. Wiele psów prowadzi stosunkowo normalne życie, gdy choroba jest pod kontrolą. Jednak uszkodzenie narządów i tkanek może mieć potencjalnie śmiertelne takie jak prednizon, mogą uszkadzać wątrobę, oprócz innych skutków ubocznych. Niektóre leki immunosupresyjne mogą również mieć niekorzystny wpływ na czynność wątroby, czynność nerek i komórki krwi. Regularne testy laboratoryjne pomogą monitorować stan narządów wewnętrznych słoneczne może pogorszyć toczeń i powodować zaostrzenia objawów, dlatego nie zaleca się zbyt długiego przebywania na słońcu psiaków dotkniętych tą chorobą, na spacery warto chodzić wczesnym rankiem i późnym wieczorem, a w ciągu dnia ograniczać się do krótkich wyjść na toaletę. Toczeń jest chorobą autoimmunologiczną - i podobnie jak większości chorób autoimmunologicznych, nie można temu zapobiec. Jednak regularne wizyty weterynaryjne i zdrowy tryb życia mogą ułatwić radzenie sobie z tą nieprzyjemną przypadłością. Ten artykuł służy wyłącznie do ogólnych celów informacyjnych. Jego celem nie jest udzielanie porad medycznych i nie zastępuje ich. Czytelnik powinien zawsze skonsultować się z lekarzem w sprawie stanu zdrowia psa i planu leczenia. nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w związku z wykorzystaniem jakichkolwiek informacji zawartych w niniejszym tekście. Witam. Mój 8-letni bokser pod koniec lipca br miał przeprowadzony zabieg usunięcia guza wraz ze śledzioną. Dość szybko wrócił do poprzedniej kondycji. W ostatnich tygodniach pojawiły się zasłabnięcia, bladość spojówek i małżowin usznych. Pies wówczas nie je, pije dużo wody. Weterynarz podał cardalis i zastrzyki wspomagające diurezę. Stan psa poprawia się i pogarsza. Jednego dnia jest pełen energii, ma apetyt, biega na spacerach. Innego dnia ma problem z wejściem po schodach, podczas spaceru idzie wolno, kładzie się na chodniku. Ostatnie usg wykazało zmianę przy szwie. Lekarz sugeruje, że to może być szypuła z naczyń krwionośnych lub zatorowość. Nie widzi możliwości dalszego leczenia / brak wiedzy ? /. Proszę o jakiekolwiek wskazówki. A badanie krwi i moczu oraz rtg płuc były zrobione? bfp

rak śledziony u psa